پرستار گفت:
از کنار بیماران اعصاب و روان گذشتن کراهت داره چه برسه به اینکه خواسته باشی پاتو بذاری توی خونشون و از نزدیک باهاشون حرف بزنی و معاینه شونم بکنی!حال اگر چند باری پیششون رفته باشی و بشناسنند و باهات عادت کرده باشند باز یه چیزی ولی این جانبازی که پیشش میخوای بری قبلا هیچ ارتباطی باهاش نداشتی چه طوری میخوای باهاش ارتباط برقرار کنی؟! از الان باید پیه همه چیز و باید به تنت بزنی ها! من یکی که نیستم تو رو خدا با یکی دیگه برو جونمو که از سر راه نیاوردم.
به او گفتم :
اولا تو پرستاری و برای یه پرستار که کارش مراقبت از بیماره و رسیدگی به اونه گفتن چنین حرفی گناه کبیره ست و اگه به عمل برسه که واویلاست !هم توی این دنیا ..........................................
