امام حسین علیه السلام
خدای والامکان، سِتُرگِ چیره، چاره ساز، بی نیاز از آفریده ها، بزرگی ات فراگیر، توانا بر هر چه خواهی، رحمتت نزدیک، وعده ات راست، فرو ریزنده ی نعمت، نیک آزمون، نزدیک چون خوانده شوی، محیط بر هر چه آفریدی، پذیرنده ی توبه ی آن که به سویت بازگردد، توانا بر هر چه اراده کنی، دریابنده ی هر چه بجویی، سپاسگزار، چون سپاسَت بگزارند و یاد کننده، چون یادت کنند! از سرِِ نیاز، تو را می خوانم و از سرِّ ناداری به تو رغبت می ورزم و از سرِ ترس، به تو پناه می برم و از سرِ اندوه، نزد تو می گِریم و از سرِ ضعف، یاری ات را می طلبم و برای کفایت کردن، بر تو توکل می کنم. میان ما و قوم ما داوری کن که آنان، ما را فریفتند و نیرنگ زدند و ما را وا نهادند و به ما خیانت کردند و ما را کُشتند، در حالی که ما خاندان پیامبرت و فرزندان حبیبت، محمدبن عبدالله هستیم که به رسالتت برگزیدی و بر وحی ات امینش کردی.
پس برای ما فرجی و گشایشی قرار ده، به رحمتت، ای مهربانترینِ مهربانان!.
مصباح المتهجّد
