دست به استغاثه برداشته ایم و می شنویم ،
صدای گام های خودمانی تری را ، که از روحمان ، به خودمان ، آشناتر است .
و" پرستار " همان ترجمه عشق ، هجای نور و تندیس الفت و انس .
که روحی پرستاره دارد و دلی سر ریز از باران ستاره .
همیشه با غربت و غریبی نا آشناست .
چون همیشه زینب ( س) را دارد .
و تو
همیشه بر پلکانی از نور ،
در فراسوی افق ، پرستار را نظاره می کنی . تا ابد .
تا آنجا که همیشه نور است و روشنی
